Dr. Miloš Jesenský

Tajemnica siódmego luku

Autori: Miloš Jesenský, Stanislaw Bednarz, Robert K. Leśniakiewicz
Vydal: Sfinansowano ze środków wlasnych, Jordanów, 2020, 252 s

Anotácia knihy

To łamigłówka, w której wszystkie elementy są jasne i przejrzyste, ale razem tworzą nieprzejrzystą całość.“ Te słowa napisał Stanisław Lem w swej kultowej powieści sensacyjnej „Katar” i one mogą służyć za motto do tego opracowania, które napisaliśmy po to, by pokazać Czytelnikowi, z jaką ciemną i nieprzejrzystą materią mamy do czynienia. Sprawa to bowiem niesłychana! Ogromna latająca maszyna o rozmiarach 60×64 m i masie 300 ton znika bez śladu w mroku malajskiej nocy! Trwające od sześciu lat poszukiwania wciąż są bezowocne, a nie ma nawet ustalonego miejsca ewentualnej katastrofy! Można tylko przypuszczać i stawiać hipotezy. Dla nas jest to o tyle niezrozumiałe, może wszystko to działo się na obszarze najeżonym stacjami radiolokacyjnymi i innymi urządzeniami detekcyjnymi ruchu lotniczego. Chcieliśmy przedstawić Czytelnikowi rozwój sytuacji i nowe poszukiwania i nowe nadzieje na znalezienie zaginionych ludzi i maszyny.

Úryvok:

Z postępem czasu, coraz więcej autorów rozwija konspiracyjną teorię o wymuszonym lądowaniu samolotu z lotu MH-370 gdzieś na Oceanie Indyjskim, np. na wyspie Diego Garcia, gdzie się znajduje amerykańska baza wojskowa USAF, US Navy i amerykańskich Sił Kosmicznych. Pojawiły się niepotwierdzone informacje, że na pokładzie zaginionego Boeinga-777 znajdowała się grupa utalentowanych specjalistów od software’u z Chin, pracujących dla prywatnej firmy Freescale Semiconductor Ltd. w Teksasie. Ci zaś mieli opracować rewolucyjny mikroczip Kinesis KL-03 o wielkości 2 mm umożliwiający futurystyczne operacje wojskowe i szpiegowskie. Czip ten pozwoli konstruować drony wielkości muchy, rozsiewać chemiczne i biologiczne toksyczne czynniki, infiltrować elektronikę w rozmaitych przyrządach, także w pojazdach cywilnych i wojskowych. A co jest najważniejsze: można je implantować w ciało człowieka. Twórcy tego czipu: Wang Peidong, Chen Zhijun, Cheng Zhihong i Jing Li, którzy byli właścicielami patentu, i który każdy z nich jest 20% udziałowcem, mieli podróżować z Kuala Lumpur do Pekinu, lotem MH-370. Po uznaniu ich za zmarłych, stuprocentowym udziałowcem stała się firma Freescale, kontrolowana przez grupę inwestycyjną Blackstone Group Ltd. Partnership z kapitałem 200 mld USD. Jej największym akcjonariuszem jest amerykański magnat finansowy Nathaniel Rothschild. Prawa do udziału zostały przeprowadzone już w trzy dni po zniknięciu malajskiego samolotu. To otwiera drogę do teorii spiskowej: Czy specjaliści komputerowi zmierzali do komunistycznych Chin po to, by przekazać im tą kluczową technologię? Redaktor naczelny czasop[isma „Veterans Today” Gordon Duff opublikował informacje wspierające jego twierdzenie o tym, że nie jest możliwe, że światowe mocarstwa nie wiedziały o tym, jakie były dalsze losy zaginionego samolotu:

„Wiemy o tym, że Boeing 777–200 jest samolotem z systemem fly-by-wire z kontrolnymi mechanizmami, które umożliwiają CIA „w przypadku nagłej potrzeby” na zdalne sterowanie taką maszyną. Potwierdziła to, że istnieje już taki design i implementacja firma Boeing Co., Raytheon Co. i kilku komercyjnych pilotów. Opisy wydarzeń w czasie lotu MH-370 zamieszczone przez „New York Times” i innych mediach głównego nurtu mediach były nieprecyzyjne i mylące. Kiedy tylko ogłoszono zaginięcie lotu MH-370 malezyjskich linii lotniczych, to zaczęła się masywna tajna akcja poszukiwawcza. Nikt nic o niej nie mówi, nic nie ma o niej napisane, a jej skali do dziś dnia nikt nie zna.“ Poza tym Duff dalej twierdzi, że to co podawała światowa prasa o zaginięciu i katastrofie MH-370 to bzdury, w rzeczywistości lot był cały czas monitorowany przez satelitarny system i współpracujące ze sobą stanowiska NORAD-u przy pomocy tajnego urządzenia zainstalowanego na pokładzie Boeinga. I to nie jest żadna fantazja – już w grudniu 2006 napisał o tym naukowy publicysta John Croft na stronach czasopisma „Flight Global”: „Firma Boeing uzyskała amerykański patent na system, który po aktywacji odbiera pilotom wszelkie możliwości sterowania samolotem i skieruje go na inne miejsce przeznaczenia. Tego „odpornego” autopilota mogą aktywować także sami piloci, kiedy padną pokładowe czujniki, albo mogą przejąć sterowanie samolotem agentury CIA (lub inne) jeżeli kontrolę w kokpicie przejmą np. terroryści. Boeing twierdzi, że cały czas poszukuje i testuje sposoby, którymi można zwiększyć bezpieczeństwo i efektywność światowej floty powietrznej.“

Przypomnijmy, że w tym samym czasie, już w 2006 r., Raytheon Corporation otrzymała również kontrakt na wdrożenie „Advanced Route Assessment System” (ARES) we współpracy z już istniejącym systemem pod nadzorem CIA. Było też zeznanie jednego pilota, nazwijmy go Kapitanem X, który lata samolotem Boeing-777, i skomentował to dla „New Eastern Outlook”: „To wspaniały, bezpieczny samolot. Większość systemów ma potrójną redundancję, więc jeśli jeden kompletny obwód się zepsuje (a nie mam na myśli tylko jego części), zwykle na pokładzie są dwa kolejne, które przejmą jego rolę. Został zaprojektowany z myślą o łatwości użytkowania, aby piloci z krajów trzecich mogli z nim latać. Funkcje bezpieczeństwa i zwolnienia zostały również wbudowane w malezyjskie samoloty. Jest w nim wiele systemów komunikacyjnych: trzy radia VHF, dwa systemy SatCom, dwa systemy radiowe HF, plus transpondery, monitorowanie w czasie rzeczywistym CPLDC i ADS B za pośrednictwem SatCom i ACARS przez VHF, HF i SatCom. Dyspozytorzy zawsze wiedzą, gdzie jesteśmy – znają naszą pozycję, wysokość, prędkość i tak dalej. Wiedzą także, jakie komputery i system nawigacji pokazują nam na desce rozdzielczej. Wielki Brat widzi wszystko! Nie można wyłączyć tylko kilku urządzeń sterujących, a jednym z nich jest układ monitorowania silnika. Malezyjski samolot, podobnie jak nasz 777, miał silniki Rolls Royce Trent. Rolls Royce wynajmuje nam nasze silniki i zdalnie monitoruje ich aktywność, dopóki silniki działają. Kilka lat temu jeden z naszych Boeingów-777 wykazywał stopniowy wyciek oleju. Ta awaria nie była tak poważna, że wywołała ostrzeżenie w samolocie, ale mieli problem z Rolls Royce'em. Mają siedzibę w Anglii, więc skontaktowali się z naszą agencją, która wysłała wiadomość do załogi za pośrednictwem SatCom i powiadomiła ich o prośbie Rolls Royce'a o dokładne monitorowanie ciśnienia oleju i temperatury silnika w lewym silniku. Załoga odpowiednio się założyła. Samolot wylądował bez żadnych problemów, ale po upuszczeniu na ziemię lewy silnik wyłączył się, co zapewnił zamienny system operacyjny, który nie pozwala na wyłączenie silnika, gdy maszyna jest w powietrzu, tylko na ziemi. Przyzwoita technika. Najważniejsze jest to, że Rolls Royce monitoruje te silniki w 100% podczas pracy.“

Zwolennicy spisku MH-370 wierzą zatem, że samolot był stale monitorowany nawet po tym, jak „oficjalnie” zniknął z cywilnych ekranów radaru. Twierdzą, że na pokładzie były ukryte systemy, które mogłyby przejąć kontrolę nad samolotem i skierować go na lądowanie. Ten pogląd jest nie tylko domeną autorów przesuwających cienką linię między faktami a fikcją. Sir Tim Clark, dyrektor generalny Emirates Airline, obsługujący 127 samolotów Boeing-777, powiedział, że jest bardzo niezadowolony z dochodzenia w sprawie tego zdarzenia i powiedział: „Uważam, że sterowanie samolotem zostało przejęte z zewnątrz i był on pod kontrolą do samego końca.“